Naranara,naraninarauyone!

'Kyoto University: oude kazen rijpen niet'

- volksgezegde

Of in gewoon Nederlands: 'Als we het over Nara hebben, leer je dat (het beste) in Nara of niet?' Kuch. Mijn pogingen om een woordgrapje in het Japans te maken stranden hier, dus staakt uw wild geraas.

Feitelijk gezien was het vandaag een 'Bank Holiday' oftewel een onduidelijke nationale feestdag. Wat doe je dan? Maar natuurlijk: naar Nara gaan! Nara is een van de oudste steden van Japan en de hoofdstad gedurende de (hoe toepasselijk) Nara-periode van ong. 700-930 n.Chr., met een paar van de mooiste tempels van Japan. Binnen 40 minuten waren we er vanaf Ohbaku, wat mij erg mee viel. Allereerst maar eens de straat die van het station naar het tempeldistrict leidt, hieronder. Ook zéééér veel vreemde Engrish gevallen gezien die ik maar bij stop. :)



Something changed! Daar kan je niets tegenin brengen natuurlijk. Het was ook prachtig weer voor een uitstapje van deze aard, en dat hadden hordes andere Japanners ook bedacht. Hoe dan ook, er was zoveel te zien dat er alleen giga veel mensen waren bij de twee belangrijkste tempels, Todai-ji en Kasuga-taisha. Nara staat bekend om zijn hordes tamme rendieren en herten, dus als je die af en toe langs ziet komen, niet schrikken. :P


Een pagoda uit 733 (dacht ik), super oud in ieder geval en waarvan wordt gezegd dat ie zelfs nog gebouwd door Prins Genji himself! (cool?)

Ook in Nara kan er gechild worden, zoals je hierboven ziet. We waren op weg naar de tempel hieronder, waar een gigantische boeddha van goud instaat, zo groot als het gebouw. Omdat foto's hem niet echt recht doen, zal ik die er niet bij zetten. ;) Wel een andere Boeddha die zo goed was met mij op te foto te willen.

Ja ja, wat een lol. Na deze tempel te hebben bezichtigd zochten we een schaduwrijke route door het complex op, het was inmiddels middag geworden en behoorlijk heet in de zon. Op een bankje werden we lastig gevallen door een van die schattige hertjes die ondertussen behoorlijk irritant werden, wellicht omdat we ze geen eten gaven. Deze foto is van net vóór hij zijn vrienden riep en ons wegjoeg van z'n privé poel.


Rondlopend zagen we een soort van groene ski-helling aan de linkerkant van de weg, en na wikken en wegen (de toegang was wel 150Y/1,20), gingen we maar 's naar binnen. Daarna een giga lange trap op.


Maar het bleek een vrij goeie zet te zijn, aangezien dit een berg was waarvandaan je een geweldig uitzicht had over de gehele vallei waar Nara in ligt, en ook een stukje van Kyoto kon zien! Het was behoorlijk episch daarboven, alhoewel menig man kapot ging..


Na weer helemaal naar beneden gelopen te hebben gingen we maar een hapje eten aangezien ik behoorlijk veel honger had. Een heerlijke kop ramen met extra noedels en vlees, daarna een interessante soort slushie ter plekke gefabriceerd uit een ijsblok door een oud dametje. En weer verder, want tempelgewijs waren we nog lang niet klaar. Als je er te veel op 1 dag hebt gezien echter gaat de hipheid er wel 'n beetje vanaf, maar het is ontegenzeggelijk mooi allemaal.


Terug in de trein was ik niet de enige die behoorlijk kapot was...